Provolore is er voor eigenwijze mensen, durvende doeners en dralende denkers, voor lefgozers en perfectionisten in herstel.
Voor iedereen die zijn probleem au sérieux neemt en voelt:

“Er zit íets in mij dat blokkeert… en daar wil ik eindelijk iets mee.”

We werken het meest effectief met vragen die je op een schaal van 0–10 ergens tussen 6 en 8,5 zou plaatsen:
je zit ermee, je lijdt eronder, je wil verandering — maar je zit niet totaal aan de grond.

Werkgerelateerde worstelingen

Je werkt hard. Je wilt het goed doen. Maar ondertussen…

  • Heb je dagelijks gedoe met je baas en geen idee hoe je uit dat patroon raakt.

  • Slik je telkens opnieuw in wat je eigenlijk wil zeggen — ook al weet je dat jouw stem de samenwerking vooruit zou helpen.
    De teleurstelling achteraf in jezelf? Die wordt steeds groter.

  • Zeg je ja tegen taken waar je vanbinnen luid “nee” roept.

  • Voel je dat je niet op je plek zit, maar veranderen? Al die moeite, en ‘Wat gaan anderen denken?’Werkgerelateerde worstelingen

In relaties — vriendschap, liefde, ontmoetingen

Je verlangt naar meer verbinding, maar:

  • Ontmoetingen waar je écht van opleeft zijn zeldzaam.

  • Jij geeft meer dan je krijgt. Altijd.

  • Je vreest dat jij degene bent die “te veel moeite doet”.

Privé-vragen die blijven schuren

Je doet je best. Maar soms is “je best doen” net het probleem.

  • Je zegt altijd ja tegen je schoonmoeder, terwijl je diep vanbinnen vooral wil… tja, iets anders roepen.

  • Je voelt je elke dag de aandrijflijn van je kind, terwijl je wil dat hij zélf in gang schiet. Maar hoe?

  • Je wilt al jaren “elke dag gaan lopen” — maar bent in totaal drie keer geweest.
    (Al die tijd, niet per week.)

Alles door elkaar

— of helemaal jij

Misschien is je vraag minder zichtbaar, maar des te voelbaarder:

  • Mag jij jezelf zijn?

  • Waar durf jij jezelf wél te zijn — en waarom niet overal?

  • Je stelt uit. Groot, klein, belangrijk, banaal — het maakt niet uit: je doet het gewoon niet

Waar Provolore niet mee werkt.

Bij Provolore werken we met ik-vragen.
Niet met de wereldproblematiek. Niet met schoonmoeders. Niet met klimaat, politiek of de traagheid van je collega’s.

En ook niet met “wensen” die we allemaal hebben.
(Die traphal van mij die nog steeds niet geschilderd is? Dat is dus óók een wens.)

Er zijn vragen waarvoor je beter bij een klassiek geschoolde hulpverlener bent — en die zal ik je altijd eerlijk doorverwijzen.